Soczewki progresywne i dwuogniskowe: podobieństwa i różnice

Starczowzroczność jest szczególną wadą wzroku. Prędzej lub później pojawia się u każdego człowieka, który przekroczył czterdziesty rok życia, a jej specyficzną cechą jest to, że objawia się nieostrym widzeniem zarówno w bliży, jak też w dali. To oznacza, że prawidłowa korekcja tej wady wymaga specjalnych szkieł, które są, z optycznego punktu widzenia, bardziej skomplikowane i trudniejsze do wykonania niż soczewki wykorzystywane w korygowaniu krótkowzroczności i dalekowzroczności. Używa się tu dwóch rodzajów soczewek: pierwszą z nich jest soczewka dwuogniskowa, a drugą soczewka progresywna. Są one zbudowane z dwóch stref optycznych, jednak różni je sposób łączenia stref. Soczewka dwuogniskowa posiada dwie wyraźnie oddzielone od siebie strefy - w pewnym sensie są to dwie soczewki połączone ze sobą. Soczewka progresywna, wykorzystywana w popularnych okularach progresywnych, posiada płynne łączenie między strefami. Zapewnia to możliwość ostrego widzenia bez względu na odległość, a tym samym daje znacznie większy komfort patrzenia.